Zoals het klokje thuis tikt, tikt het ook op vakantie."Doe normaal, platvis!", "Kijk naar jezelf squishy..." en trekt het bikinitopje van haar zus naar beneden. Op de camping zullen ze weten dat we er zijn; is het niet met de gezellige woorden die over en weer vallen, dan is het wel met onze vrolijke caravan met toebehoren. Vier weken lang boven op elkaars lip brengt vast het beste in elkaar nog boven...
In- en ontspannen
In de eerste dagen dat we op vakantie zijn merk ik aan mezelf dat ik in de 'ontdekmodus' sta. Ik wil zoveel mogelijk zien en plan nieuwsgierig het ene uitstapje na de andere. We wandelen door dorpjes, door de bergen en bezoeken kastelen op snikhete dagen. De meiden smachten aan het einde van de dag naar het zwembad op de camping. En eerlijk is eerlijk, daar is het goed vertoeven met het uitzicht op het Luberon gebergte. Al snel blijkt dat we ons tempo bij moeten stellen. Het is warm in de Provence en dit vergt een slowlife benadering. Dit nemen de gezinsleden direct heel letterlijk op en liggen elke ochtend tot elf uur in bed. Ik laat ze, maar stap zelf rond negen uur uit bed om in alle rust en fijne temperatuur te starten met een work out of wandeling. Ik geniet van dit moment voor mezelf, om vervolgens de rest van de dag de gezinsdynamiek bij te kunnen benen.
Ondanks dat we het drie tandjes langzamer aan doen, vinden we het nog steeds alle vier leuk om er elke dag even op uit te trekken. Het lijstje met bezochte hotspots wordt steeds langer; de grotten bij Lamanon, Château la Barben & Lourmarin, Marseille en haar Château d'If, Du Verdon, Aix en Provence en de avondmarkt in Salon de Provence. En met ons meegenomen vouwfietsje trap ik vaak even naar het nabij gelegen dorpje Charleval om naar het mysterieuze kasteel te staren, waar ik me stiekem zie wonen. Het kasteel is niet toegankelijk, dus ik moet het doen met de buitenkant. Zal het te koop staan? Er wonen geen mensen...Wat wordt er binnen nog gedaan?
Vrijheid
Het leven als eclectische nomaden bevalt ons goed. Het leven is heel overzichtelijk: elke ochtend een handwasje in de tobbe, een veger door ons huis op wielen en eten wanneer je trek hebt. Bij het opstaan gooi ik mijn haar in een knoedel en wrijf wat zonnebrand op mijn gezicht. Alles wat we nodig hebben is binnen handbereik. We hebben fijne luie stoelen, veel leesvoer, spelletjes en ja...ook een mobiele telefoon. Die laatste is mijn 'hubby' bij het bevriezen van mooie beelden en voor onze oudste haar hotline met thuis (een dag geen wifi is een dag niet geleefd). Ik kan me helemaal verliezen in mijn gemaakte foto's en de nabewerking ervan. En mijn dochter verliest zich in de goodmorning- en goodnight Snaps. Beide varianten zullen niet erg mindful zijn, ondanks dat ik de 'flow' ervaar tijdens het fotograferen en de beeldbewerking. Voor de man des huizes, die nog net geen Nokia heeft, is het één pot nat: zijn vrouwen staren gedurende de dag behoorlijk lang naar zo'n scherm, maar bemoeit zich er niet mee en haalt iedere dag krantje een dorpje verderop.
Als ik de volgende ochtend besluit om de bergen in te gaan voor een wandeling, neem ik me voor om het moment te pakken. Ik en de natuur 'lost in time', met de telefoon voor noodgevallen. Ik realiseer me dat ik mijn vrijheid heel belangrijk vind om me te kunnen blijven ontwikkelen, mijn eigen keuzes te kunnen maken, te mogen ontdekken en vooral om de beste versie van mezelf te kunnen zijn. Opeens zie ik het zonlicht prachtig door de bomen schitteren...en kies ervoor om toch een foto te maken met mijn mobiel.
Balans
In het leesvoer wat ik 's middags doorneem bij het zwembed kom ik het volgende citaat tegen: "I love connecting with other humans, but I need them to go away for a little while every day too." Precies! Die behoefte heb ik ook op gezette tijden. Even unpluggen, naar binnen, overdenken en voelen. Of juist mijn hoofd even leegmaken door te gaan sporten. Dit geeft me evenwicht in de verschillende mij-en. De 'mij' die graag een goede moeder, liefdevolle partner en oprechte vriend wil zijn, maar ook de 'mij' die avonturen wil beleven, wil creëren en zichzelf verder wil ontplooien. Dit gaat niet altijd in harmonie. Vooral als ik denk dat alle 'mij-en' alles door elkaar heen kunnen doen. Dat resulteert dan in een dag waarop ik zonder focus als antwoord 'hhmmmm' geef aan mijn dochters, zonder dat ik weet wat nu exact de vraag is, omdat ik probeer een stuk te schrijven achter mijn pc en tussendoor de vaatwasser leegruim. Voordat mijn gedachten verder kunnen afdwalen naar het dagelijkse leven thuis, hoor ik mijn dochter roepen: "Mam, de tafeltennis is vrij, kom je?" Mijn boek gaat in de tas en speel een potje ping pong. Diezelfde avond sta ik samen met mijn dochters te dansen op de beats van Swish Swish, waarna we om elf uur nog ons dagelijkse potje Yatzee gooien. Ik geniet. 'Wij' genieten nu allemaal: de mama-mij, de creatieve-mij, de avontuurlijke-mij, de doe-mij en de unplug-mij.
WANNA B's
Aan het einde van de vakantie, als we loom voor ons groene huisje liggen, overvalt me een intense tevredenheid. Het onrustige enthousiaste gevoel aan het begin van de vakantie heeft plaats gemaakt voor een tijdloze staat van zijn. De zussen zijn vaker met dan tegen elkaar en de 'Ham-Kaas' momentjes nemen af. De momenten dat je eigenlijk tot 10 moet tellen, maar je toch laat verleiden om in discussie te gaan met je dochters, terwijl Richard op de achtergrond roept; 'Hammmm-Kaassss'. Hiermee wordt Hoe Vedder en co(ach) even op haar skills gewezen...,maar hé, een moeder en een coach zijn twee hele verschillende dingen!
We lummelen ons door de dag zonder doel en dit doet iedereen zichtbaar goed. Is dit de kunst van het loslaten? Minder plannen, minder willen en erop vertrouwen dat het juiste zich dan aandient? In Liefke Magazine lees ik vervolgens een column met als kop 'Alles is perfect zoals het is'. Meegaan met de stroom van het leven is het advies. Voor iemand met 100 verschillende plannen, maar die ook behoefte heeft aan verstilling, is het best lastig te bepalen over welke stroom het dan gaat: een kabbelend beekje of een stroomversnelling? Het laatste is meer op mij van toepassing, alhoewel de 40 levensjaren wel een kentering teweeg heeft gebracht. Precies een jaar geleden besloot ik om een coachopleiding te gaan volgen. Voor het eerst luisterde ik naar mijn innerlijke stem en met succes! In september sta ik officieel geregistreerd als professioneel coach. Mijn (eigen)waarden zijn me voor het eerst echt duidelijk geworden: vrijheid, expressie en avontuur. Ik kom het dichtst bij mezelf als ik balanceer tussen in- en ontspanning. Inspanning in de vorm van creëren en bewegen, ontspannen in de vorm van unpluggen en ontdekken. De jarenlange zoektocht naar mezelf en Hoe Vedder als onlosmakelijk geheel, heeft zich vertaald in zingeving. En het besef dat onzekerheid en angst je in de weg kunnen zitten en bewustwording en vertrouwen je aan het stuur zetten.
Ook heb ik afgelopen jaar gemerkt dat de natuur me enorm inspireert en kalmeert. Buiten zijn, bewegen en het hoofd leeg maken zorgen voor nieuwe inspiratie en energie. In het voorjaar waren we al
elk weekend in ons groene huisje op wielen in de Drentse bossen te vinden en nu hebben we een maand in de natuur gewoond. Een jaar lang heb ik minstens een half uur per dag wandelend, hardlopend
of fietsend buiten doorbracht. Ja, ook als het regent! En het is heerlijk om die vitamientjes elke dag op te snuiven. Het werd me duidelijk dat de natuur, de dagelijkse prikkels, bewegen
en 'unpluggen' in de juiste mix heel fijn voelen. En dit gunstige effect ervoeren mijn coachees van de Lifedesign coachtrajecten en de deelnemers aan de workshop Fotografie in de natuur
ook. Toen de mogelijkheid zich dan ook aandiende om me als coach aan te sluiten bij Slow Sports, twijfelde ik geen moment. De Hoe Vedder WANNA B's werden geboren. De pijlers om de balans tussen
in- en ontspanning te ervaren:
B-ewustzijn - Life- & Loopbaan coaching
B-etekenis - Storytelling/blogs
Op 29 en 30 september trap ik af op het LEEF Event in Martiniplaza. Een vernieuwde website, nieuwe huisstijl, een nieuw
concept, een nieuwe reis! En dit maal vanuit mijn diepste drijfveren. Daarna hoop ik veel mensen vanuit of rondom mijn vintage Hoe Vedder
bus (joehoe....dreams can come true en ja, hij wordt nog gepimpt!!) te helpen met hun persoonlijke ontdekkingstocht en fysiek én mentaal in beweging te krijgen.
Ons avontuur in Frankrijk zit erop en we toeren langzaam terug naar het noorden. De tijd samen heeft weer nieuwe inzichten gebracht, maar vooral liefdevolle en kapot grappige herinneringen. Ik
ben dankbaar voor mijn gezin, waar humor en liefde centraal staan, we onszelf mogen zijn en kritische uitspattingen gerelativeerd kunnen worden. De caravan gaat voor een half jaar de stalling in
en het nieuwe avontuur staat alweer voor de deur...
Travel & Grow!
"Because of the routines we follow, we often forget that life is an ongoing experience. Life is pure adventure and the sooner we realize that, te quicker we will
be able to treat life as art"
Lidia
Reactie schrijven