Ik houd de bus nauwelijks op de goede weghelft, zo'n wind staat er in november. Later, op de plek van bestemming, maak ik koffie en doe de kachel aan. Tijdens de coachsessie hebben we het over de impact van opvoeding en het krijgen van kinderen op je loopbaan en persoonlijke ontwikkeling. Gedeelde verantwoordelijkheid...Nadat we een nieuwe afspraak hebben gemaakt moet ik vlug terug, want over een half uur gaat de school van mijn dochter uit. Bij het omdraaien van de sleutel hoor ik een raar geluid en langzaam dringt het tot me door... Dit motorincident komt minder handig uit dan die anderen...
In gedachten hoor ik het thuisfront al: alweer de bus? Maar de liefde overwint en papa staat op tijd bij school. Ik word gered door mijn vrienden van de garage van Autocenter Veendam. Binnen een half uur is er iemand bij me, slopen we de voorste stoelen eruit, waarna de accu nieuw leven in geblazen wordt. Even later toeter ik als we afscheid nemen en besluit dat dit weer een nieuw avontuur is; check...! Drie kilometer verwijderd van huis blijkt dat het avontuur nog niet afgelopen is, want onder het rijden slaat alles uit. Ik kan de bus nog net langs de rotonde onhandig in de berm parkeren. Nu besluit ik mijn vader te bellen, wie me uiteindelijk met een brandweerauto naar de garage sleept.
Vorig jaar rond deze tijd was ik net 40 geworden en had in deze fase van mijn leven zin in een nieuwe uitdaging. Ik gaf me op voor de opleiding tot geregistreerd professioneel coach. Wat kan er veel gebeuren in een jaar: cum laude slagen, een week lang gevolgd worden door de Telegraaf in Frankrijk, een maand lang als nomadenfamilie door Frankrijk trekken en mijn droom die werkelijkheid werd; een eigen camper als werkstudio! In drie maanden tijd pimp ik de camperbus in de juiste 'vibes'. Maar bouw ik ook een nieuwe website en stamp een nieuw bedrijf met bijpassende huisstijl uit de grond. Mijn enthousiasme is maar moeilijk te temperen, zelfs niet als de bus het ene mankement naar de andere heeft. Investeren heet dat toch?
Intrinsieke motivatie
Moeten en willen. Dat maakt het verschil. Een intrinsieke motivatie zorgt voor het najagen van dromen, zonder dat hier een beloning tegenover staat. Maar wat als het doel niet helder of al
vervuld is? Het is één van de belangrijkste pijlers waaraan ik werk met cliënten in een coachtraject. Doelen bepalen, stap voor stap uitvoeren en monitoren. Mijn droom was uitgekomen en ik reed
inmiddels vol geluk rond in mijn kekke camper. Vrijheid en avontuur! Doelloos stond ik met de bus te pronken op verschillende evenementen en maakte ik de ene mooie post naar de andere op sociale
media. Ondertussen ontwikkelde ik steeds meer aanbod, omdat er aan ideeën en creativiteit geen gebrek is. Ik greep alle kansen, die op mijn pad kwamen, aan. Gewoon, omdat het leuk is.
Kortetermijnfijn = langetermijnpijn
Bij het lezen van het boek 'IK-2, De beste versie van jezelf' betrapte ik mezelf erop dat ik mijn 'hoofdzaak' niet kan formuleren. Ik laat me (af)leiden door bijzaken, op zoek naar ontdekkingen en nieuwe
ervaringen. Het lijkt wel of mijn pad naar langetermijndoelen voortdurend doorkruist wordt door allerlei kortetermijndoelen. Een studie, reizen, een nieuwe website maken, verbouwen, een leuke
klus en de aankoop van de camper zijn zo maar wat voorbeelden. Ik lees dat een langetermijnplanning belangrijk is om doelen te bereiken, maar dat onze hersenen ons, door jarenlange vorming
in andere tijden, vaak de andere kant op sturen. 'Kortetermijnfijn' is op lange termijn pijn, zegt schrijfster Margriet Sitskoorn. Dat klinkt niet best, terwijl ik juist best trots ben op deze
kortetermijndoelen die ik behaald heb. Alhoewel ik haar theorie wel kan plaatsen in relatie tot teveel eten, te weinig bewegen en verslavingen (socialbesitas, om zo maar wat te noemen). Maar
die impulsieve acties, die zich bij mij als verleidingen aandienen en ik niet kan weerstaan, maken mijn leven zo interessant en onvoorspelbaar. En wat als je prachtige
langetermijndoelen worden doorkruist, door bijvoorbeeld (mantel)zorgen om of voor je naasten of andere noodlottigheden? Dan raak je van je pad, terwijl mijn pad niet vast ligt, waardoor ik
flexibeler met de situatie om kan gaan. Ik merk dat ik verward ben.
Wat wil ik (nog) bereiken?
In de Expeditie plug in & out vraag ik cliënten om plaats te nemen op hun eigen begrafenis. Wat zeggen je familie, collega's en
vrienden op jouw uitvaart? Is het belangrijk dat er gesproken wordt over die prachtige dure auto die je had, die belangrijke baan of juist het vermogen dat je had om te kijken naar een ander?
Hierin schuilt de essentie waarom het draait, de hoofdzaak, ofwel onze langetermijndoelstelling.
Ik maak de tussenbalans op. Een negatief resultaat. Althans als het om de keiharde doekoes gaat. Ik voldoe dus niet aan de omschrijving op wikipedia: 'Zelfstandig ondernemer (ook: zakenman, zakenvrouw of entrepreneur) is iedereen die economische activiteiten ontplooit met winstoogmerk, gebruikmakend van eigen (of geleend) vermogen. Maar ondernemend ben ik wel! En ik sta niet voor niets, ook met veel plezier, bij een ontzettend leuk bedrijf op de loonlijst. Onder de streep ervaar ik dan ook een positief resultaat. Maar om deze balans in een 5 jarenplan te vertalen, dat vind ik lastig. Maar een coach die zichzelf wil coachen is dan ook erg onhandig...
De bus is inmiddels weer gemaakt en staat in de stalling bij Laarman (wat een topplek!). De sneeuw, wind en het zout op de weg zorgen ervoor dat het oude beestje even op adem kan komen. En ik ook. Daar is het een mooie periode voor zo tussen het oude en het nieuwe jaar in. Bezinning. Ik prijs me rijk met mijn gezin, familie, werk en alle mooie mensen die ik ontmoet (heb). En kan intens genieten van het steeds weer opnieuw ontdekken van bijzondere plekken. En één ding weet ik zeker en dat is dat mijn langetermijndoelstelling niets te maken gaat hebben met rijk worden, maar met rijkdom: de vrijheid om te kunnen ontdekken, verwonderen, liefhebben en lachen.
Ontdek 2019!
Ik wens je een creatief nieuwjaar toe.
Lidia
Bekijk de 'echte spetters' in 'the making of' Hoofd & bijzaken.
Reactie schrijven
Margreet (woensdag, 02 januari 2019 11:41)
Wat een leuk verhaal over korte en langetermijnplanning en inspelen op onverwachtere situaties. Ook dat is creativiteit!
Aan doekoes kan ik je niet helpen. Wel vind ik het geweldig dat je een coachbus hebt. Ik hoop dat je er nog lang mee rondrijdt