We wisten niet beter; we vlogen overal maar naartoe en de wereld lag aan onze voeten. Het virus heeft ons letterlijk en figuurlijk met twee voeten op de grond gezet. Zijn de mogelijkheden wel eindeloos? Is de mens het leven op onze aarde te slim af? Meer dan ooit wordt duidelijk dat de natuur zijn eigen gang gaat. En wij maken (tijdelijk) pas op de plaats. Even geen wereld ontdekken, maar lopen en fietsen in eigen land en door mijn eigen buurt. En daar blijkt ook nog genoeg nieuws te vinden. De verrassing vond ik in de lucht. Eén zelfde plek krijgt elke dag een andere dimensie door de (weers)omstandigheden en verveelt dus eigenlijk nooit. Ik heb er een online expositie over gemaakt. Geniet van de verschillende foto's die ik het afgelopen jaar maakte over 'kunst' die aan iedereen zijn voeten ligt; de lucht.
