Ik zag de zweetdruppels over mijn lichaam rollen en op de de grond uiteen splashen. Het was nog maar acht uur en ik fietste een berg omhoog, ik pufte, ik had het zwaar...Gisteravond had de arretjescake en de wijn lekker gesmaakt bij Loetje. Naast me ging weer een telefoon af. De man naast me, die langzaam en licht trapte, dook weer in z'n telefoon. Hij had de telefoon op z'n bolle buik geparkeerd, zodat het typen wat makkelijker ging op de fiets. Na een half uur ben ik op het hoogste punt aangekomen en is mijn T-shirt doorweekt van het zweet. De man naast me was nog vrolijk aan het appen en van zweet was nog niets te herkennen. We hebben kennelijk beide een ander doel.
Ik ben vorige week 44 jaar geworden én zelfstandig ondernemer. Volgens de wetenschap zou ik al aan het aftakelen zijn. Ik wil bewijzen dat dit zo lang mogelijk niet het geval is. En de tekst op mijn verjaardagscadeau-sokken geen lachertje is: 'Super mama'. Maar dat laatste is trouwens wel onderhevig aan de vrouwelijke hormonen die (bij mij en de twee dochters) door het huis waaien..."Is mijn witte broek nog niet gewassen?" hoor ik mijn dochter geïrriteerd aan mij vragen. "Ik heb geen baan als hoteleigenaar of hoofd housekeeping hier in huis!", snitch ik terug. Gevolg? "Geef die sokken dan maar weer terug, je bent ze niet waard". Over mijn leven als werkende moeder kan ik wel een boek schrijven. Maar ik houd het bij deze blogs. Ik steek mijn energie ook graag in andermans verhalen. Afgelopen week dienden zich al mooie kansen aan om op het podium te brengen; over stille armoede, middelen om de energierekening (en dus het klimaat) aan te pakken en interviews houden voor een boek om de persoon achter de ondernemer in de spotlights te zetten. Bij dit laatste moest ik gelijk denken aan mijn klasgenoot uit Havo 3; de hippie van de school en nu succesvol cactuskweker. Een deel van onze vriendengroep van toen heeft elkaar 25 jaar na dato weer gevonden. Eens in de zoveel tijd eten en drinken we wat met elkaar. De lange haren van Hans zijn eraf, maar hij is nog steeds net zo grappig, easy going en 'gewoon' als 30 jaar geleden. Het verschil is dat hij nu een succesvol ondernemer is, met cactussen die de hele wereld over gaan en toen als vervelend 'jong' werd gezien.
Van mijn andere dochter kreeg ik nepnagels, welke ze een eigen design had gegeven. Ze was hier de hele week al mee bezig geweest. De dag voordat ik jarig was wilde ze de nagels alvast plaatsen, zodat ik feestelijk wakker zou worden de volgende dag. Ze pakte het professioneel aan en even later liep ik met prachtige, maar veel te lange nagels door het huis te ijsberen. Ik kon nog geen doekje uitwringen. Toen ik even later naar de wc moest knapte bij het openen van mijn broek de eerste nagels er al af. En het zweet brak me uit toen ik me herinnerde dat er nog iets in mijn lichaam zat wat ik eruit moest halen...Gelukkig hebben we de foto's nog. Van de nagels dan hè ;-)
Mijn creativiteit werkt op z'n best als ik goed in mijn vel zit. Elke dag zorg ik weer dat de batterij opgeladen is: mountainbiken, spinning, kickboksen, pilates, yoga, krachttraining, wandelen en tennis zorgen voor het juiste energieniveau. Een tegenhanger voor het zittend schrijven achter de computer. Maar ook om inspiratie op te doen. Dat werkt trouwens ook door een museum te bezoeken, in een stad rond te dwalen of een voorstelling te bezoeken. Zo zit ik nog helemaal vol van de show van Ellen ten Damme in Martiniplaza. "Wat een lijf, heb je die gespierde armen gezien, terwijl ze op de kop stond?!", riep een dame van het secretaresse netwerk SPIN, door wie ik uitgenodigd was, na afloop enthousiast. Ik had al gegoogled naar haar leeftijd kon direct antwoord geven op haar volgende vraag: "53 jaar", zeg ik. Ik beproefde de zelfscan van de ietswat gezette dames in de groep. In mijn Ally MCbeal hoofd zie ik ze al buikdansen, net zoals Ellen dat net op het podium deed. Mijn fantasie gaat met me aan de loop...Ik gniffel. Gelukkig heeft iedereen zijn eigen idealen. Zo moet je mij niet als super-rescue-woman in een ziekenhuis neerzetten of als secretaresse inhuren.
Ik besluit de dure dubbel LP van het album Casablanca uit handen van deze allround artiest te kopen. Een verjaardagscadeau voor mezelf, gesigneerd en al. Ik ben fan! Ze is voor mij het boegbeeld van 'Forever young': na je 50e ook nog sexy en stoer kunnen zijn, in een strak lichaam en jonge geest. Thuis draai ik de platen roze in plaats van blauw en dans op de schelle muziek, welke uit de luidsprekers van mijn grammafoon'koffer' komt. Ik dans en ik zing mee (nou ja, ik gooi er wat Arabische klanken uit). Wat een gevoel van vrijheid om te kunnen doen waar je blij van wordt! Tegen de stroom in durven zwemmen, omdat je daarin gelooft. En anderen inspireert om niet alleen te doen wat van je verwacht wordt, maar juist waar je energie van krijgt. Ellen ten Damme doet dit vanaf het podium, ik met beeld en woord.
Ik loop naar boven en trek mij bezwete sportkleding uit als ik thuis ben. Mijn oog valt op de vissen, welke ik van mijn Valk collega's kreeg. Ik ben 'uit de kom gezwommen' om naar mijn idealen te werken en leven. Misschien tegen de stroom in, misschien tegen een hoge prijs, maar niet ten koste van mezelf!
Ik wens je weer een enerverende werkweek toe,
Lidia
