"Hoe heb je geslapen", vraag ik naast me aan mijn zus. Ik krijg te horen dat de buff over het hoofd haar nachtrust geen goed heeft gedaan. Met mijn slaap zat het wel goed. Dankzij mijn oordoppen hoorde ik geen gezoem meer. De deet spray had zijn werk gedaan en van een soepoog was gelukkig geen sprake. Na een douche met karige straal eten we een witte bol met pindakaas en vertrekken. We hopen stiekem dat onze B&B voor vanavond ietsje luxer is...
Direct achter de B&B/camping Okkernoot ligt een prachtig natuurgebied. Het is een beetje nevelig en de zon doet z'n best om wat van zichzelf te laten zien. Op het internet hadden we gezien dat er in dit gebied vlonderpaden liggen. We hoopten op een stuk moeras over de paden, maar het bleek geen Pieterpad... We zijn daarom een stukje van de route geweken om toch het 'jungle gevoel' te ervaren en wat foto's te maken :-) Na een flink stuk door de bossen gewandeld te hebben komen we uit bij de Maas. Hier roept de kapitein van het pontje dat we moeten rennen als we nog mee willen. Nadat we hebben afgerekend staan we ook al aan de overkant. We hebben flink de pas erin als blijkt dat we beide moeten plassen, maar ons in bewoonbaar gebied begeven. Nabij een kwekerij zien we een bankje en een aantal fikse struiken staan waar we besluiten te stoppen. Terwijl Margriet de koffie in onze bekers doet verken ik of het veilig is om de broek te laten zakken. Er is geen weg meer terug en de nood is te hoog, dus ik hoop dat er geen camera's hangen. Ook mijn zus verdwijnt even later in de bosjes. Na een bak koffie en het laatste stukje zelfgemaakt appeltaart lopen we weer verder.
We lopen door prachtige velden vol oranje bloemen. Bijzonder, het is al eind oktober. Onderweg spotten we andere wandelaars en zien bij sommigen een poppetje aan de tas hangen. Na een poosje komen we erachter dat het een Pieterpadpoppetje moet zijn, want de wandelaars met zo'n bungelend poppetje aan de tas dragen vaak een Pieterpadgids in de hand.
In het bos passeren we een nostalgisch oud huisje. Wat een mooie plek om te wonen! Maar ook wel heel alleen, bedenk ik me. Omdat de bankjes te nat zijn besluiten we een broodje met pindakaas
onder het wandelen weg te knabbelen. De combinatie van wandelen, praten, eten en de restanten van een kriebelhoestvirus zorgen ervoor dat ik onderweg bijna stik. Snakkend naar adem loop ik rood
aan. Margriet staart het tafereel gespannen aan. Als ik even later weer een beetje bij trek vertelt ze dat er van alles door jaar hoofd ging; "Stel dat ik 112 moest bellen, waar zijn we dan in
dit bos?".
Als we 's middags rond half vier bij B&B Genooierhof aankomen moeten we nog anderhalf uur wachten voordat we erin kunnen. We nemen eerst een kijkje in het Kapelke van Genooy, dat in het teken staat van de Maria verering. De kapel biedt een belangrijke plaats aan mensen die rust, hoop en steun zoeken. Na een kopje koffie bij de Genuujerie naast onze B&B pakken we de bus naar het centrum van Venlo. Daar ploffen we onze tassen neer in een gezellig café op het marktplein. Na wat biertjes en bitterballen gaan we terug. We worden zeer hartelijk ontvangen door onze gastheer en na een uitgebreide rondleiding biedt hij ons koffie met vlaai aan. Dat kunnen we natuurlijk niet weigeren. Ons buikje zit behoorlijk vol, maar we wandelen rond zes uur toch naar Van der Valk Venlo voor een lichte salade (en een wijntje;-). Als we met onze wandeloutfits bij het restaurant staan wordt ons verteld dat er geen plek is. Raar, want nagenoeg het halve restaurant is leeg...Zullen ze ons niet passend vinden voor de andere gasten? We stinken toch niet? Nadat we snel een okseltest hebben gedaan duiken we de bar in en bestellen het wijntje waarop we ons verheugd hadden. Dan maar geen eten, we hadden toch al genoeg gehad. Als we 's avonds in ons heerlijke bedje ploffen zien we chips liggen. Vooruit, dat past er nog wel in. Morgen eten we weer gezond!
