Na een gezellige avond met onze familie in Gulpen, zijn we weer afgezet in Sittard waar we gisteren eindigden. Voor de poort van het oude centrum zien we het rood-wit gemarkeerde bordje. Hier pakken we de route weer op. Het leidt ons eerst door de prachtige oude straten met winkeltjes, kloosters, kerken en koffietenten. Vooral die laatste kunnen we niet weerstaan. En zo zitten we na nog 10 minuten lopen al achter de koffie, advocaat en koekje.
Als we ons hoofd weer buiten de deur steken regent het. Al snel hijsen we ons weer in het regenpak. Als we het station voorbij lopen zijn we de markering kwijt. Ik zet mijn Garmin aan en ontdek dat we helemaal verkeerd zijn gelopen. Kennelijk volgden we de bordjes van een andere lange afstand wandeling. We moeten helemaal terug naar de poort voor het oude centrum, om daar de andere kant op te lopen en via 'de berg' de stad te verlaten. Vijf bonuskilometer in the pocket!
Terwijl we de Kollenberg omhoog lopen passeren we zeven voetvallen en de Sint-Rosa kapel. De voetvallen zijn gewijd aan een episode uit het lijdensverhaal van Christus. Zo zien we
een grot met Jezus en Maria. Het ziet er indrukwekkend en idyllisch uit. Bovenop e nerg trekken we onze regenbroek weer uit en dalen af.
Lunchpauze op bankje onder boom die drupt. Snel verder. Regen, regenbroek weer aan. Stop bij herberg Kasteel TerBorgh. Koffie complet, met lekkernijen en borreltje. Klimmen en dalen, veel modder onderweg. Na enorme regenperiode alles nat. Ook de paden onbegaanbaar. Lijkt nu survival.
Kunnen niet meer stoppen vanwege kou en natte kleding. Lopen 10 km nonstop door naar Strabeek. Zon breekt nog door op het einde. Mooie vergezichten. In Valkenburg treffen we de familie voor een biertje in het café.
! lichtere rugtas; top tas, tip decathlon
Zodra we een bankje zien en het nagenoeg droog is, besluiten we onze lunch te nuttigen. Dit keer zelf gesmeerd. Richard had vers brood van de bakker meegenomen naar jet huisje in Gulpen en
Margriet verkneukelde zich aan de Veendammer bol. Een kruising suikerbrood en een stol. Ondanks dat het droog was bleven we zelf niet droog, omdat we precies onder een druppende boom zaten. Het
werd een korte pauze.
We wisten dat we nog een leuk kasteel op de route zouden tegenkomen. In herberg Kasteel TerBorgh hielden we een langere pauze en bestelden daar een 'koffie complet'. Dit is in het zuiden iets reguliers, maar voor ons een echt verwenmomentje! Bij de koffie krijg je dan verschillende kleine lekkernijen en een borreltje of advocaatje.
Het kost ons moeite om daarna weer een ritme te vinden. Mede door het klimmen en afdalen. De paden waren erg glad door regen en modder. Sommige paden bleken nagenoeg onbegaanbaar en onze wandeltocht leek eerder op een survival te lijken...Wanneer we bovenop de heuvels arriveren en het met de beschutting van de bomen gedaan is, worden we nat. Heel nat. Het regent pijpestelen en onze schoenen zijn doorweekt. Er is geen weg terug en kunnen niet meer stoppen, want dan zouden we teveel afkoelen. We lopen en we lopen kilometers (10!) door de heftige regen. We zien onderweg de putdeksels omhoog vliegen. Als ik alleen had gelopen was ik waarschijnlijk echt heel chagerijnig geworden, maar nu besloten we een liedje te zingen in de stromende regen. De positiviteit van mijn zus was erg prettig.
Als we Strabeek naderen breekt de zon opeens door. Het laatste stuk richting Valkenburg loopt langs een beekje in een sprookjesachtig bos. We genieten van prachtige vergezichten, mooie paarden en de blauwe lucht die voor ons opdoemt. Als we weer in de bewoonde wereld stappen en onder het viaduct doorlopen, zien we de witte auto weer staan. De taxi is er al! Bij de auto ontdoen we ons van de tassen en regenbroeken en zitten vol verhalen in de auto richting de kroeg. In Valkenburg wacht de rest van de familie ons op en lopen gezamelijk het dorp in. Daar proosten we met een overheerlijk glas bier, in een gezellig café, op onze barre tocht! Morgen nog één dag te gaan.
