Wat een verschil met de nacht ervoor! Ondanks dat we bij de boer een prima plekkie hadden, viel de luxe van de prachtige B&B in Venlo goed in de smaak. Na een uitgebreid ontbijtbuffet en een heerlijke warme douche, hadden we ons weer in de wandelkleren gehesen. Vandaag gaat de tocht naar Swalmen. Voordat we vertrekken nemen we nog de tijd om een kaarsje te branden in het naastgelegen Kapelke van Genooy. Gisteren waren er teveel voorbijgangers, die de kapel aandeden. We hoopten er om negen uur 's ochtends alleen te kunnen zijn. En inderdaad, we waren met z'n tweetjes. In alle rust branden we een kaarsje voor onze opa en oma om daarna een heel klein beetje vals te spelen...
We springen namelijk een stukje op de bus. De route van vandaag is zo'n 28 kilometer vanaf B&B Genooierhof. Om er twee kilometer af te snoepen pakken we de bus naar het beginpunt van deze route; het
station van Venlo. Vandaar lopen we richting Tegelen. Na nog geen half uur lopen spotten we kloostermuren. We zijn nieuwgierig wat zich erachter begeeft. Bij de poort lopen we naar
binnen en komen op een binnenplein. We zien dat hier een kringloop gevestigd is, maar deze is helaas dicht. Er staat een auto met Emmaus Feniks erop geplakt, welke uitgeladen wordt door een
aantal mannen. Er komt een man met een grote hoed naar ons toelopen en vraagt of hij ons kan helpen. Hij vertelt ons dat we bij Abdij Ulingsheide staan. Hij is bestuurslid van de woon- en werkgemeenschap Emmaus Feniks. De stichting biedt mensen een bed, maar ook een goede reden om eruit te komen. Een deel van het voormalig Trappistenklooster biedt onderdak aan
mensen die even nergens anders terecht kunnen. De Kringloopwinkel en het naast gelegen restaurant De Refter bied hen structuur in de vorm van dagelijks werk.
"Samen - met elkaar en voor elkaar - bieden we een rustpunt in hun leven, zodat zij weer de grip op hun leven kunnen terugvinden, als een ‘springplank’ naar weer een zelfstandig(er) leven",
vertelt de bevlogen man met hoed ons. "De Feniks staat in de Oosterse mythologie voor de vogel die uit zijn eigen as verrijst, en is bewust als naam gekozen voor deze Emmaus- groep. Om naast hoop
te geven, duidelijk te maken dat een mens uit zijn ellende kan ontwaken en opnieuw kan beginnen met een nieuw deel van zijn leven."
Net als de kringloop is De Refter ook dicht. De man met de hoed verwijst ons naar De Oelespot,
een stukje verderop. Dit restaurant is gevestigd in de (wijn) bottelarij van de voormalige Trappistenabdij. We besluiten even te spieken. We zijn immers net op weg en willen eigenlijk
eerst even meters maken. Als we binnen staan en de heerlijke vlaaien handgeschreven op het bord zien staan, kunnen we niet anders dan toch even neerploffen. De dame die ons helpt vertelt ons dat
er aan het werklokaal zo weinig mogelijk is gedaan om de authenticiteit te bewaren. Prachtig! Wat een leuke plek! We blijven maar rondkijken naar alle leuke hoekjes en gezellige decoratie. Na de
koffie en rijstevlaai binden we onze tas weer op de rug en zetten pas richting Duitsland.
Wanneer we Tegelen uitlopen moeten we een aantal koeien trotseren. Margriet durft eigenlijk niet, maar vastbesloten loop ik door en zeg haar mij te volgen. Ze heeft geen keus en ik hoor haar hoge ademhaling in mijn kielzog. De koeien voelen waarschijnlijk haar angst, want als we vlakbij zijn blaast eentje heel erg hard naar ons. Margriet geeft een piepklein gilletje en blijft dapper achter me aanlopen. Als de koeien ver genoeg weg zijn haalt ze opgelucht adem. "Wow, dit had ik alleen echt nooit gedaan!', zegt ze met zweet in de bilnaad, "Ik zou dus ook nooit alleen etappes van het Pieterpad gaan lopen".
Dan lopen we een héééél lang stuk over Nederlands-Duitse grens door het bos. We komen niemand tegen. De lange rechte stukken zijn saai en het begint ook nog eens te regenen. Net voordat het echt
nat wordt ontpopt zich een houten hutje voor ons. Precies wat we nodig hebben! We eten onze meegebrachte lunch van onze B&B op en trekken daarna ons regenpak aan. Kilometers lang lopen we
door niemandsland in de regen. Ik ben blij dat er iemand bij me is, want alleen had me dit stuk echt heel vervelend geleken. Samen met mijn zus kletsen we de uren vol en lopen, lopen en lopen,
totdat we weer iets van leven zien. In de verte staan huizen en we zijn blij dat dit bos tot een eind komt. Dan piept zelfs de zon erdoor. We genieten. Als we even later op Herberg de Bos stuiten en ons regenpak kunnen laten drogen onder het genot van een biertje zijn we de
Koninginnen te rijk.
Het biertje zakt in de benen en we besluiten geen tweede te nemen, ondanks dat we dit plekje eigenlijk niet wilden verlaten. We werden rozig van het bier en de heerlijke warmte. We moeten nog een klein stukje naar Swalmen, waar we ons echte welverdiende wijntje mogen bestellen. Dit laatste stuk bleef het gelukkig droog. Als we op het plein van Swalmen arriveren zijn we blij dat we er zijn. Al dagen hebben we zin in warme groenten en speuren het plein af naar een restaurant. Op een prachtig oud pand zien we Restaurant De Mert staan. Binnen is het erg sfeervol en tot mijn vreugde hebben ze bloemkool. Het eten en de wijn heeft me in tijden niet zo overheerlijk gesmaakt.
Na het eten lopen we met rode wangetjes het laatste stukje naar B&B Genaenhof. We passeren Klein Madurodam. Hier staat een tuin vol met fantasiepaleizen. De 88 jarige Jan Jansen, een oud bouwvakker, wilde hier een Swalmvallei bouwen waar elfjes en kabouter wonen. De man woont er nog steeds, maar de tuin raakt in verval door achterstallig onderhoud. Net buiten Swalmen staat de enorme boerderij waar we mogen overnachten. Een lieve gastdame wijst ons de weg en brengt ons naar de eerste verdieping met een gezamenlijke ruimte en vier verschillende slaapkamers. We hebben geluk, er zijn geen andere gasten en hebben daarom de hele verdieping voor ons zelf. Er wordt ons ook verteld dat de kachel niet gebruikt wordt vanwege de hoge energiekosten. Dit is de laatste week dat deze B&B open is, daarna gaat het dicht tot het voorjaar weer aanbreekt. We houden ons zelfs 's avonds warm met wollen dekens in oude fauteuils uit grootmoederstijd. Het voelt alsof we terug in de tijd zijn gewandeld en smullen van de nostalgie om ons heen. Gelukkig hadden we geen natte spullen bij ons, anders hadden we wel een probleem gehad...
