Van der Valk is een eigenaardig bedrijf. Uniek, in ieder geval. Bij Van der Valk dacht ik lange tijd aan een oubollig hotel met een restaurant waar je onderweg stopt om een schnitzel met appelmoes (en kers) te eten. Maar de kleurrijke toekan op het dak straalt anno 2018 een ander imago uit; bestaande vestigingen worden in rap tempo vernieuwd en nieuwe vestigingen gaan in nog sneller tempo open. Van het appelmoes-imago is in die vestigingen weinig meer terug te vinden. In veel hotels zijn casino’s, fitness- en wellnessruimtes te vinden, het interieur is eigentijds én daarnaast worden de meest moderne faciliteiten aangeboden. Aan de authentieke kernwaarden, zoals service, bereikbaarheid en een aantrekkelijke prijs-kwaliteit verhouding is niets veranderd. Het is de eigenzinnige familie dynastie, waar werken en overnachten onder de vleugels van een toekan een ware belevenis is.
Per toeval stuitte ik anderhalf jaar geleden op de vacature PR & Communicatie voor een gloednieuw Van der Valk hotel in Groningen-Hoogkerk. Ik had behoefte aan wat meer vrijheid en ruimte om out of the box te mogen werken, na jaren in commerciële en ambtelijke organisaties gewerkt te hebben. Daarnaast was ik bezig om mijn eigen bedrijf op te starten. De functie bleek onbekend terrein voor de familie, waardoor ik alle ruimte kreeg om de baan inhoud te geven. Al snel blijkt dat de toekan op het dak zijn werk goed doet. Grootscheepse PR campagnes zijn overbodig en dus richt ik mijn pijlen op storytelling; gezicht geven aan de drijvende krachten achter dit familiebedrijf, een kijkje in de keuken, een samenwerking met de boswachter van het naastgelegen natuurgebied en vooral ook te onderzoeken wat er leeft onder de gasten.
Working apart together
De grote horecafamilie is opgedeeld in bloedlijnen die ‘staken’ worden genoemd. Al die staken zijn financieel onafhankelijk van elkaar en hebben hun eigen ‘winkel’, maar op tal van gebieden zijn er dwarsverbanden en samenwerkingen: website, inkoop, vormgeving, magazine en het voeren van het Valk logo. De toekomst is nu aan de vierde generatie van het familiebedrijf, de achterkleinkinderen van oprichter Martinus van der Valk. Ongeveer 200 zijn het er, en steeds meer hotels staan onder hun leiding. Hotel Groningen-Hoogkerk staat onder leiding van Stijn Langebeek en valt onder de Valk.com tak, maar het hotel dat ik afgelopen weekend in Enschede bezocht valt juist onder de Valk Exclusief staak. Beide hotels hebben 4 sterren en aan exclusiviteit doen de pas geopende hotels niet voor elkaar onder. De verschillende type hotels zorgen dan soms ook voor verwarring bij gasten. Zo zijn de spaaracties niet inwisselbaar bij alle hotels, terwijl de toekan wel op alle Van der Valk hoteldaken staat te shinen.
Enschede & more
Van der Valk Hotel Enschede heeft de toekan hoog in het zicht staan, op een twaalf verdiepingen tellend gebouw, met op de hoogste verdieping een schitterende wellness met uitzicht over Enschede en omgeving. Voor sauna liefhebbers is dit een ware aanvulling op je verblijf en ontspanning pur sang. De temperatuur van de sauna’s was dik in orde, maar ook het klimaat in de rustruimte was aangenaam. Nadat ik mijn luie zweet in de Finse sauna was verloren en koud had afgespoeld, ben ik ‘s avonds gaan genieten van een 1001-nacht sprookje op het balkon. Wij verbleven met ons gezin in de familiekamer op de vijfde etage en onze meiden vonden dit de mooiste hotelkamer waar we ooit in hebben geslapen! Vooral het panorama uitzicht vanuit de kamer geeft een speciaal tintje aan dit verblijf. We hebben alle weertypen in één weekend mogen meemaken op onze kamer. Zo werden we zondagavond getrakteerd op een prachtige zonsondergang, die later die avond overging in onweer en bliksemlichten, waarna we maandagochtend ontwaakten in een sprookjesachtig mistig landschap. De volgende dag begonnen we actief in de fitness van het hotel en ik werkte mezelf opnieuw in het zweet in het kielzog van mijn dochters. Zij genoten van een soort ‘hop on hop off’ en testen alle toestellen in nog geen kwartier uit. In mijn bijpassend Valk T-shirt verbrandde ik eerst een paar calorieën op de crosstrainer en loopband, waarna ik mijn matje uitrolde voor een zonnegroet, die ons later die dag van pas kwam in Bad Bentheim.
Een paar kilometer verderop ligt, net over de Duitse grens, het prachtige kasteel Bentheim.
Het is de grootste hoogteburcht van Noordwest-Duitsland en is bijna 1000 jaar oud! Al meer dan vijf eeuwen is het complex in het bezit van de graven en vorsten Zu Bentheim und
Steinfurt. Na het einde van de Duitse monarchie in 1918 werd kasteel Bentheim nog maar af en toe voor zomerverblijven gebruikt. Na de Tweede Wereldoorlog werd het kasteel voor verschillende
doeleinden gebruikt en in 1993 werd de Kronenburg voor het publiek opengesteld.
Het is bijna surrealistisch hoe het kasteel op een rotsformatie vanuit het niets oprijst. Lopend door een typisch Duitse dorp waan je je binnen de poorten opeens in een hele andere wereld.
Voor maar 5 euro per persoon voor volwassen en 3,50 euro voor kinderen kun je zelfstandig alle vertrekken van het kasteel, de torens en de kerk bekijken. En bij mooi weer is het heerlijk om door
de tuin te flaneren of heerlijk onder een boom te genieten van het prachtige decor.
In Enschede zelf zijn we nog naar het centrum, het monument van de vuurwerkramp en het museum geweest. Museum TwentseWelle is een museum waar de toekomst wordt ontdekt. Door te leren, spelen, werken, denken, experimenteren en te dromen. In het museum is de
verbeelding aan de macht. In de fabriek wordt je uitgedaagd om zelf dingen te bedenken, uit te proberen en in elkaar te zetten. Wij maakten hier een Bibberbij die 'echt' kan zoemen. Het
filmpje hieronder laat je zien hoe.
Na deze minibreak is het weer tijd om naar het noorden af te reizen. Op de rit naar huis vraagt één van mijn dochters waarom er eigen een toekan op het dak staat, want een valk is toch ook een
vogel? "Hadden ze die beter kunnen kiezen!", roept er eentje op de achterbank. Ik vertel haar dat de valk een grauwe roofvogel is en dat veel mensen na de oorlog nare herinneringen aan de
roofvogelsymboliek hadden, die door de nazi’s werd gebruikt. Oorlog, nazi's? Ik zie dat ze het niet snapt. Ik vertel haar dat vogelpark Avifauna door Gerrit van der Valk werd overgenomen en
hij besloot om het bestaande toekan logo te behouden. "Als een valk slaapt is ’t niks en gaat hij op roof uit, dan is het net een adelaar. Een toekan is een mooie, grote, tropische vogel, een
vrolijk beest, een gezellig beest, dat past veel beter bij ons", aldus de familie Van der Valk.
Let's explore,
Lidia
Reactie schrijven