Expeditie toekan in Zwolle

Geïnfecteerd! Ik heb de toekan fetish te pakken. Mijn logeerpartij bij Van der Valk Hotel Breukelen en Enschede heeft ervoor gezorgd, dat ik langs de snelweg door de verschillende toekans vanaf het dak wordt gewenkt. "Wij zijn nog leuker dan Groningen-Hoogkerk!", lijken ze naar me te roepen. En ook al is het één grote familie, ieder hotel probeert zijn eigen identiteit neer te zetten. En misschien zelfs om broer, vader, zus, nicht of neef  de loef af te steken. Als ik Van der Valk Hotel Zwolle binnen stap is de sfeer niet te vergelijken met die bij ons in Groningen. Maar één ding is overal hetzelfde; mijn geliefde toekan is ook hier van de partij. 

Ik zie de kleurrijke vogel behalve op het dak van de hotels ook verschijnen als print op kleding, stationary en als accessoires. Zo heb ik inmiddels al verschillende kussens met de toekan als design, schriften, borden, posters, een knuffel, kleding en zelfs een houtgesneden toekan pen.  Waarom vind ik deze vogel zo interessant? Behalve dat het een vrolijk  tropisch beest is, staat het beest al meerdere generaties symbool voor een familiegeschiedenis die begon in De Gouden Leeuw in Voorschoten. Een symbool dat zo krachtig is geworden en door vrijwel iedereen direct wordt geassocieerd met Van der Valk. Het is het verhaal achter deze vogel dat mij fascineert. De bijzondere drive van de nazaten van Nicolaas van der Valk , die nu misschien wel sterker is dan ooit. De Valken zoeken elkaar weer op, vetes vervagen en de kracht van een sterke  gezamenlijke formule bloeit weer op. 

Nicolaas van der Valk kocht in 1862 boerderij De Gouden Leeuw in Voorschoten. Om zijn 24 kinderen te voeden, zocht hij een manier wat bij te verdienen en bouwde een klein café met veranda aan de boerderij. In 1929 nam jongste zoon Martinus van der Valk de zaak over en breidde deze uit met een speeltuin en begon een Van der Valk slagerij. Martinus wilde later voor elk van zijn kinderen een eigen zaak. De eerste aankoop was De Witte Bergen in Eemnes, kort daarna volgden De Haagsche Schouw in Leiden en De Bijhorst in Wassenaar. Tien jaar voor zijn dood had Martinus voor elk van zijn kinderen een eigen horecazaak gekocht: allemaal een eigen toekan.

Anno 2018 is Van der Valk Hotel Zwolle één van de bijna 100 hotels met een toekan op de gevel. En een eigen wapenlogo! Hotel Zwolle valt onder de noemer Valk Exclusief, terwijl het hotel waar ik werk valt onder Valk Dienstencentrum. Voor gasten is het soms wel verwarrend: Van der Valk is toch één bedrijf? En als je niet beter zou weten, zou je denken dat het wapenlogo een bepaalde exclusiviteit vertegenwoordigd, terwijl dit niets met elkaar te maken heeft. 

De expansiedrift en het verschil van inzicht zorgt in de loop der jaren voor verschillende staken binnen de familie. In 2011 kiest de Voorschoten-staak ervoor zich af te splitsen en richt het Valk Exclusief-label op. Dit betekent twee verschillende magazines, twee businessunits en twee verschillende spaar- en boekingssystemen. Behalve dat er inderdaad een ander magazine op de kamer ligt, merk ik nog een aantal verschillen op. Bijvoorbeeld de informatievoorziening op de kamer, die nog 'gewoon' op papier wordt aangeboden, terwijl dit in Groningen op de TV staat. Verder zie ik veel personeelsleden met een oortje in lopen en als ik ernaar vraag blijkt dat dit is om onderlinge communicatie te versnellen. Via het oortje krijgt een medewerker te horen dat het eten in de keuken klaar staat, welke tafels er vrij zijn, maar ook of er op het WK een doelpunt is gescoord. Best handig! In Groningen is het oppervlak kleiner en dus wordt daar zonder oortje (meer) heen en weer gelopen.

Het is druk in Zwolle en het personeel loopt vrolijk af en aan met borden en drankjes. Ik leg onder het eten het verschil uit tussen bedieningsmedewerker en chef. Dit kun je namelijk zien aan de kleding. De chefs dragen een pak, terwijl het bedienend personeel een sloof voor heeft. Het eten op het terras smaakt ons goed; het lam is lekker mals, de broccoli knapperig en de wijn fris en fruitig. De romantiek hangt in de lucht en we besluiten met het Grand dessert voor 2 personen af te sluiten. Dat was een goede keuze! 

En een echt pluspunt vind ik de aanwezigheid van een wellness, die evenals in Enschede, zich op panorama hoogte bevindt. Na een dag wandelen in Hattem, de Hanzestad onder de rook van Zwolle, is het fijn ontspannen op de 5e verdieping van het hotel. De wellness en fitness zorgen ervoor dat ik de dag van mij af kan laten glijden, terwijl ik de zon langzaam onder zie gaan.

Wandelen in Hattem is een aanrader voor liefhebbers van natuur en nostalgische panden: ik dus! De panden stammen uit 1600 en de sfeer is nostalgisch. We bezoeken leuke winkeltjes, zoals de conceptstore Soulsisters, waar je ook terecht kunt voor een glas witbier met ovenheerlijke nacho's. Daarna lopen we over de dijk naar landgoed de Hezenberg. Onderweg komen we mensen tegen in een kano, waterfiets en rondvaartboot. Op het landgoed aangekomen vertel ik Richard waar ik de lessen voor mijn opleiding volg. Het sprookjesachtige landhuis tussen de jaren oude bomen ziet er prachtig uit met dit mooie weer. Ik zal deze omgeving gaan missen...Direct na de vakantie leg ik mijn examen af op dit landgoed, waar ik een jaar lang op vrijdag naartoe reed. Ik mag me dag officieel registreren als professioneel coach!

De volgende dag stappen we na een flink ontbijt op de fiets naar Zwolle. Het ontbijtbuffet was een 'buikbreker'; je wilt eigenlijk alle lekkere dingen uitproberen, maar dat kan je maag op de vroege ochtend nog niet aan...zalm, american filet, warme life cooking gerechten, vers fruit, smoothies, Granola...Ik houd me in.
De fietsen van het hotel zijn dik in orde en iedereen hoort ons onderweg aankomen door het getingel van de fietstags in het slot;-). We hebben geen plan, alleen een plattegrond. Zodra we het centrum binnen komen besluiten we langs de stadsmuur en het water te fietsen en al snel valt ons oog op het stadsstrand Zwolle. Koffie! Een stoer pand gemaakt van containers, met daarvoor een heus zandstrand en heerlijke loungestoelen aan het water, maakt dit een perfecte chillplek. Als we ons weer uit de stoel hebben gehesen belanden we al fietsend bij de Sint Michaëlskerk, waar een expositie te zien is van studenten van ArtEZ. De kerk in combinatie met de inspirerende objecten, illustraties en andere kunst inspireren me direct. Visueel beeld met een boodschap. Een aantal studenten raken me, bijvoorbeeld Kimberley Fidom met haar expositie RUIS:

"Ergens tussen mijn gedachten en herinneringen is een klein landje waar ik mij verstop. Op donkere dagen wanneer ik mij niet wil mengen in de menigte, op dagen dat ik alle tranen laat lopen tot de nieuwe ochtendzon weer opkomt, op dagen dat ik mezelf haat, op dagen dat ik de dagen zelf even niet meer kan verdragen. Want weet je, dat kleine landje bestaat uit kleine kartonnen doosjes waar allemaal kleine briefjes in zitten met notities en tekeningen. En soms pak ik een briefje uit het kartonnen doosjes en breng het naar onze echte wereld. Omdat ik mijn verhaal met jullie wil delen en mensen die hetzelfde ervaren als ik, wil helpen"

Zodra we de kerk weer uitstappen en nog maar net op de fiets zitten, hebben we alweer een kerk in het vizier. Dit is de Peperbus. We kunnen naar binnen en branden traditioneel een kaarsje voor onze geliefden die er niet meer zijn. Het is pracht en praal in de kerk. Overdadige versieringen en een serene rust overvallen ons, totdat we verzocht worden de kerk te verlaten, omdat het gaat sluiten. We fietsen door via museum de Fundatie naar de Sassenpoort, waar we even verderop met onze neus in het Lepeltje Lepeltje festival vallen. We checken hier de vega bitterballen van Zwolsche Zwammen. De oesterzwammen, die voor de ragoutvulling worden gebruikt, worden gekweekt op afgedankte koffiedik van lokale bedrijven. Supergezond, maar ook nog eens super lekker. 

Aan het einde van de dag leveren we de fietsen weer in en rijden we weer naar huis. In de achteruitkijkspiegel zie ik de toekan langzaam kleiner worden. Volgende week rijd ik èm weer tegemoet in Groningen en neem ik mijn bevindingen uit Zwolle mee. Want het is ook typisch Valks om te denken: "Het gaat goed, maar het kan altijd beter". En een kijkje in de keuken bij de andere familieleden inspireert. Ook al is het een Valk Exclusief. Voor mij als buitenstaander is het één concern, die volgens mij hun krachten beter kunnen bundelen, dan versnipperen. Uiteindelijk zie ik meer overeenkomsten, dan verschillen. Maar ja, familie heb je niet voor het uitzoeken en in de beste families komt onenigheid voor. Mijn nieuwsgierigheid naar het verhaal achter de toekan is alleen maar groter geworden, dus expeditie toekan wordt vast en zeker vervolgd!

Let's explore,

Lidia

Nieuwsgierig naar meer Expeditie toekan? Lees dan mijn blog over Van der Valk Enschede en Breukelen.