Ik, ik, ik en mijn ego(ïst)

Daar zit ik dan, voor onze gepimpte caravan in Grolloo, in de zon, met de laatste Telegraaf die op de camping te krijgen was. Ik zie mezelf schommelend op de foto in VRIJmagazine, als winnares van de wedstrijd #pimpjetent in Frankrijk. We snijden een taartje aan en mijn kinderen bekijken de filmpjes op mijn telefoon. Oh, wat vond ik die camera's spannend en wat heb ik mezelf weer getypeerd. Ik de creator, ik de clown, ik de onafhankelijke...Het avontuur is een overwinning op mijzelf, door steeds nieuwe grenzen op te zoeken. Dit project was voor mij een mooi voorbeeld van Lifedesign. Letterlijk en figuurlijk in beweging komen, achter het stuur gaan zitten en ...winnen! Geluk, toeval, of ...? Ik denk niet in onmogelijkheden, maar in mogelijkheden met een realistisch doel voor ogen. 

De dag voordat wij naar de camping vertrokken, liep ik nog met een studie-coach-genoot over de dijk in Hattem en bespraken ook onze eigenaardigheden. We hadden ons eigen coachtraject afgesloten en na de vakantie rest ons alleen nog het examen. We blikten even samen terug en droomden samen hardop onze toekomst. Het is een intensief jaar geweest en mijn eigen coachtraject heeft me veel inzichten gegeven. Bijvoorbeeld de rol van mijn verschillende subego's en deze in een denkbeeldige 'Ikkenbus' te plaatsten. Welk ego zit aan het stuur? Wie zit er op de bijrijdersstoel, wie zit er verstoten op de achterbank en welke subpersonen zitten verstopt in de kofferbak? Het is vol in mijn bus en o.a. de levensgenieter, de onafhankelijke, de criticus, de denker, de creatieve, de zorgzame en het kind wisselen constant van plek. Het subego dat aan het stuur zit, bepaalt hoe ik me gedraag.

De zon glinstert in het water, als mijn studiegenoot me vertelt hoe zich zich best onzeker kon voelen in mijn bijzijn tijdens de opleiding. "Het gaat je allemaal voor de wind, lijkt overal de controle over te hebben en reageert luchtig op allerlei situaties", zegt ze. Ik reageer verbaast; alsof ik geen onzekerheden ken! De denker neemt plaatst achter het stuur. Ik vraag me af hoe het kan dat ik zo'n gevoel bij mensen op kan roepen. Ze vertelt me direct daarna, dat het ook iets zegt over haarzelf. Namelijk haar verlangen om iets minder streng voor zichzelf te willen zijn. Ik realiseer me dat dit precies is wat er het afgelopen jaar met me gebeurd is; ik ben minder streng voor mezelf. De overtuiging dat ik niet goed genoeg ben, heeft plaats gemaakt voor de acceptatie dat ik van nature een filosofische fantasierijke 'Truus' ben, die fouten maakt en mag maken om ervan te leren. Hierdoor zit de levensgenieter vaker achter het stuur en de criticus op de achterbank, waardoor mijn eigenwaarde is toegenomen. 

In Frankrijk heb ik verschillende gezichten laten zien. Om mijn onzekerheid wat te verbloemen kroop ik in mijn alterego 'Truus'. Dit ego maakt graag lol en heeft een hoge dosis humor. Dit maakte het vloggen en praten voor een camera wat makkelijker. Maar 'Truus' heeft niet de hele week aangestaan. De tegenhanger van 'Truus', de denker, zorgde ook voor een serieus gesprek. Want een filosoof wil immers graag op zoek naar de diepere betekenis! De wisselwerking tussen deze twee levert nog weleens verwarring op bij mensen, zo merk ik. Kan ik het ene moment met de nodige zelfspot mezelf compleet belachelijk maken, even later kan ik met jou een diepgaand gesprek voeren over de dingen die er toe doen in het leven. 

Op de dijk in Hattem passeren wij een begraafplaats. "Ik vind begraafplaatsen mooi", vertel ik aan mijn studiegenoot, "er hangt een serene rust. Maar toen we eenmaal de begraafplaats opliepen moest ik mijn zin terugnemen. Deze plek voelde minder goed. Er lag een piepklein uitstrooiveld, waar ik in gedachten al een groep rouwende mensen zag staan, die hun geliefde daar moest uitstrooien. Ik heb mijn oma uitgestrooid en weet dus hoeveel as er in zo'n urn zit en hoe dat eruit ziet. Ik wil daar dus niet uitgestrooid worden, dat is duidelijk. Een graf hoeft ook niet. Een mooie plek in de natuur lijkt me een fijne gedachte. Niet tussen andere urnen of graven. We lopen verder over de dijk. Mijn studiegenoot vertelt me dat ze ons gesprek fijn vindt en ik sluit me daarbij aan. Ik vertel haar dat ik heb geleerd dat kwetsbaarheid er mag zijn en dit juist mensen met elkaar verbindt.

Als we terug zijn op locatie, wordt er door de groep gesproken over een datum om te oefenen voor het examen. De onafhankelijke neemt plaats voorin de bus. Er moeten concessies gedaan worden, willen we tot een gezamenlijke datum komen. Ik denk aan mijn vakantie, de tijd die ik met mijn gezin wil doorbrengen en de leuke plannen die ik nog heb. Ik heb vertrouwen in de ervaringen die ik heb opgedaan in de verschillende coachsessies. En dus kies ik ervoor om me niet bij de groep te voegen. En dit is misschien wat mijn studiegenoot bedoelde, deze zelfverzekerdheid (zelfingenomenheid, egoïsme?) die ik dan uitstraal. In gedachten zit 'Truus' alweer achter het stuur en geniet van de vakantieperiode die voor de deur staat. Opeens moet ik denken aan de instructie die je in het vliegtuig krijgt: "Zorg eerst goed voor jezelf, pas dan kun je iets voor een ander betekenen". Want dat ik iets wil betekenen voor een ander staat als een paal boven water. Al is het maar om een ander dit gevoel te kunnen laten ervaren. 

"Als coach houd ik mensen graag een spiegel voor waarin ze uiteindelijk vol tevredenheid naar zichzelf kunnen kijken, maar vooral ook af en toe om zichzelf kunnen lachen en geloven in hun eigen unieke skills."

Gaat het me dan allemaal voor de wind? Dat is maar hoe je het bekijkt. Ik loop ook tegen ongemakkelijke dingen aan. En daardoor wordt 'Truus', 'de denker' of 'de onafhankelijke' ook weleens verstoten door het kwetsbare kind in de bus. Het verschil is dat ik ze nu bespreekbaar maak, in plaats van ervoor te vluchten. Ik durf mijn gevoelens te uitten en neem mezelf niet zo serieus. Daarnaast ben ik me bewust dat het mijn gedachten zijn, die maken hoe ik me voel over een situatie en dat ik deze dus ook zelf kan ombuigen. Door in mogelijkheden te denken, nieuwsgierig te zijn en proberen te handelen zonder te oordelen, is er eigenlijk altijd een oplossing. 

EGO BOOSTER:

• Vul niet in voor een ander, houd het bij jezelf, helder en niet verwijtend.
• Wees niet zo streng voor jezelf; moeten = wil graag
• Plan activiteiten die je energie geven 
• Wees nieuwsgierig, zoals een kind dat kan
• Ga naar buiten. In de natuur ontvang je minder prikkels en kun je vertragen en ontspannen.
• Benoem aan het einde van de dag wat je goed hebt gedaan

Ben je na dit verhaal nieuwsgierig wat voor ikken er in jouw bus zitten? Informeer dan naar een Life- of Loopbaantraject.

Explore the unknown,

Lidia