Ik kan het moment nog oproepen in gedachten...Ook al is het zeven jaar geleden. Of ik met de directie mee wilde lopen, want ze wilden me iets vertellen. Er kwam een reorganisatie aan en de
afdeling die nu uit twee vrouwen bestond, zou gehalveerd worden. De keuze was niet op mij gevallen, de rest hoorde ik niet meer. Mijn gedachten gingen met me aan de loop; wat een stelletje
mafkezen om me zo te behandelen na alles wat ik voor ze had gedaan. Ik voelde me boos, schaamde me en belande in een negatieve spiraal. De angstgedachte dat ik niet goed genoeg was, zorgde
ervoor dat ik een betonmuur om mij heen opwierp, om pijn te vermijden. En mocht de gedachte toch weer te dicht bij komen, dan rende ik heel hard weg. Ik moest sterk zijn.
Ik dwaal af...terug naar waar ik was; lezen in het boek 'Moeten maakt gek'. Hierin staat dat het niet de onaangename gebeurtenissen zijn die bepalen hoe je je voelt, maar de manier
waarop je tegen die gebeurtenissen aankijkt.
We hebben ze allemaal, onhandige irrationele gedachten. Onze zienswijzen, overtuigingen, meningen en opvattingen bepalen voor een groot gedeelte wat voor emotionele effecten bepaalde gebeurtenissen op ons hebben.
"Als ik aardig doe tegen mensen, zullen zij zeker van mij houden en me goed behandelen"
"Als ik dit examen niet haal, dan eindig ik in de goot"
"Ik heb het magisch vermogen om mensen altijd te laten doen wat ik wil dat ze doen"
"Omdat ik het niet zo goed heb gedaan, verdien ik verder nergens meer in te slagen"
"Jij hebt mij oneerlijk behandeld, wat je nooit had mogen doen. Door flink kwaad op jou te worden zorg ik ervoor dat jij mij beter zult behandelen en dat ik mijn
gelukkiger zal voelen"
Helaas zijn deze onhandige gedachten ziekmakend, onredelijk en onverstandig én beïnvloeden op een ongezonde manier onze gevoelens. Irrationele gedachten worden gekenmerkt door 'moeten', 'niet mogen' en 'niet horen'. Vaak lijkt er helemaal geen denken bij betrokken en voel je je gewoon kwaad, depressief of angstig. Pas als je kunt inzien dat het niet een gebeurtenis zelf is, maar de gedachte erover kun je onderzoeken wat je eigenlijk graag zou willen in die situatie. Dat 'moeten' is de boosdoener en veroorzaakt angst. Het 'willen' zet aan tot actie en leidt slechts tot teleurstelling of bezorgdheid. Door de onhandige gedachten om te zetten in helpende, rationele gedachten ontstaat er een gezonde emotie.
Uit de praktijk
Roos is een mooie en slimme meid, komt uit een voorbeeldig gezin en heeft net haar studie rechten afgerond. Sociaal gezien is ze minder sterk, heeft weinig vrienden en is alleen maar bezig met
juridische zaken. In haar jeugd heeft Roos geen tegenslag gekend. Alles wat ze wilde lukte. Als kind kwam ze lastig uit haar woorden en vond zichzelf daarom niet leuk. Op de middelbare
school begon Roos van zichzelf te eisen dat ze goed moest kunnen praten. Maar des te meer druk ze hierop ging leggen, hoe erger het werd. Roos begon te stotteren en trok zich terug. Ze stond
bekend als een verlegen en geremde meid.
Roos had de behoefte om in alle opzichten volmaakt en ideaal te zijn en als ze slecht sprak voelde ze zich waardeloos, waardoor ze besluit haar mond te houden. Door haar perfectionisme onder ogen te willen zien en haar eisende gedachten bij te stellen, verdween langzamerhand haar minderwaardigheidsgevoel. Ze trekt zich niet langer terug en leert steeds beter met andere mensen te praten. Maar Roos stottert nog steeds!
Roos is in staat om haar onhandige irrationele gedachte 'Ik mag geen enkele fout maken, anders ben ik een waardeloos figuur' om te zetten in de helpende rationele gedachte 'ik ga uit van mijn eigen beperking'. Hierdoor veranderde haar gevoel van schaamte in een gevoel van teleurstelling. Het grote verschil is dat Roos zichzelf en haar gebreken accepteert, waardoor het een gezonde negatieve emotie is geworden. Hierdoor kan zij zich weer openstellen en zichzelf verder ontplooien.
Ik denk toch nog even terug aan mijn gesprek op het werk 7 jaren geleden. Hoe had ik mijn onhandige gedachte 'Ik ben niet goed genoeg' kunnen omzetten? Was het realistisch om te denken dat ik de uitverkorene was? Was de gedachte logisch, dat de directie mafkezen zijn en ze als straf uit hun functie gezet hadden moeten worden? Had ik een effectievere nieuwe gedachte kunnen vinden?
Met de wijsheid van nu wel. Ik kan nu beredeneren dat de directie ook een lastige taak had. Er moest iemand weg en beide hadden goede capaciteiten. Misschien voelden zij zich als persoon ook wel heel vervelend onder de situatie. En inderdaad, ik maakte fouten, nog steeds. Dit durf ik nu toe te geven en te accepteren. En die fouten hebben mij gebracht waar ik nu sta; aan het stuur van mijn leven!
Heb jij soms ook het idee dat een gebeurtenis bepaalt dat jij je boos, gestrest of angstig voelt? Dan help ik je graag aan de hand van de RET (Relationeel-Emotieve-Training) methode, om je te laten ervaren dat het niet aan de gebeurtenis ligt, maar aan je gedachten over die gebeurtenis.
Explore the unknown,
Lidia
Reactie schrijven